w 1953 r. ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując tytuł magistra. Pracowała jako redaktor w wydawnictwie „Czytelnik”, potem w Dziale Literackim Polskiego Radia i wreszcie w redakcji „Literatury na Świecie”. W latach sześćdziesiątych stale współpracowała jako krytyk z „Nowymi Książkami” i innymi czasopismami literackimi oraz Polskim Radiem. Także w ostatnich latach powróciła do współpracy z „Nowymi Książkami”.
Debiutowała osnutą na jugosłowiańskich wątkach ludowych książką Bajki spod pigwy,
Napisana wraz z Brankiem Cirliciem (1962, 1967, 1989). Następnie opracowała bajki według wątków serbskich i bułgarskich i opublikowała w dwóch książkach dla dzieci (1965, 1967). Jako tłumaczka debiutowała w 1966 r. przekładem powieści chorwackiego pisarza Ivana Kušana Zagadkowy chłopiec. Od tej pory przetłumaczyła ponad 60 książek, które często opatrywała własnymi wstępami lub posłowiami. W latach 1967-2006 dziesięcioma książkami wprowadziła na polski rynek wydawniczy Danila Kiša, a są to m. in.: Ogród i popió; Grobowiec dla Borysa Dawidowicza; Encyklopedia umarłych; Homo poeticus, mimo wszystko. Z literatury serbskiej przełożyła poza tym m. in.: Miloša Crnajskiego Zapiski o Czarnojeviciu(1971, seria Nike), Miodraga Bulatovicia pięć książek, na czele z Bohaterem na ośle (1977, 1985, 1993, łączny nakład 80 000), cztery powieści Milorada Pavicia, w tym, wraz z Elżbietą Kwaśniewską, Słownik chazarski (1984, 2004); trzy książki Bory Ćosicia z Rolą mojej rodziny w światowej rewolucji (2002); Filipa Davida Sen o miłości i śmierci (2010).
Z literatury chorwackiej przełożyła dziennik Julije Bebešicia Osiem lat w Warszawie, cztery książki Slobodana Novaka, m. in.: Mirra, kadzidło i złoto (1971) i Pogodzenie (2006); trzy powieści Krsto Špoljara, trzy książki Dybravki Ugrešić, w tym Forsowanie powieści-rzeki (1996, 2005); Predraga Matvejevicia Brewiarz śródziemnomorski (2003) i Inna Wenecja (2005), a ostatnio Mariny Trumic Pantofle dla Mona Lizy (2015).
Z literatury Bośni i Hercegowiny przetłumaczyła m. in.: Stevana Tonticia Sarajewski rękopis (wiersze, wraz z Julianem Kornhauserem, 1995), Izeta Sarajlicia Kocham bardzo (2000, 2003) i Szukam ulicy dla mojego imienia (wybór wierszy, wraz z Marianem Grześczakiem, 2005); antologię współczesnej literatury BiH Kraj kilimem przykrytyułożyła i przetłumaczyła wraz z Dorotą Jovanką Cirlić, 2004.
Przełożyła ponad 20 słuchowisk radiowych, wiele opowiadań dla czasopism oraz sztuki teatralne Miodraga Žalicy, Danila Kiša, Gorana Stefanovskiego, Dušana Kovačevicia i Tomislava Zajeca.
Z języka macedońskiego przetłumaczyła książki Živka Činga, m. in.: Daleko stąd, wPaskvelii oraz Lidii Dimkovskiej Ukryta kamera (w druku).
Współpracuje z czasopismami: „Literatura na Świecie”, „Twórczość”, „Tygodnik Powszechny”, „Odra”, „Tygiel Kultury” i in. Jako tłumaczka uczestniczyła też w wydaniach zbiorowych, np. antologiach opowiadań jugosłowiańskich, esejów serbskich, wierszy macedońskich.
Za całokształt twórczości otrzymała Order Sztandaru Jugosłowiańskiego ze Złotą Gwiazdą, nagrodę PEN Clubu serbskiego (1980), nagrodę ZAiKS-u (1984), nagrodę „Literatury na Świecie” (2005); jest także laureatką nagród Stowarzyszenia Tłumaczy Macedońskich (1984) i Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich (1984).
