BALLOD Maria

0
377

Maria BALLOD

Poetka, dziennikarka, ur. 11 lutego 1942 r. w Lublinie, gdzie ukończyła filologię polską na UMCS (1965 r.). Od początku lat 60. publikuje wiersze w prasie literackiej Lublina, następnie drukowała je we „Współczesności”, „Regionach”, „Toposie” oraz lubelskim „Akcencie”. Wydała tomy poetyckie: „Tworzenie ptaków” (Wyd. Lubelskie 1967), „Omijanie czasu” (Wyd. Lubelskie 1971), „Hymn i alarm” (Warszawa 1992, Wyd. „Przedświt”) i „Skrajem dnia” (Warszawa 1999, Wyd. „Przedświt”).
W latach 1966-1970 zatrudniona w Polskim Radiu w Lublinie jako dziennikarz-redaktor radiowy, współpracowała też wówczas z Centralną Rozgłośnią PR w Warszawie, przygotowując, głównie dla Programu III PR, reportaże literackie oraz wiele cyklicznych magazynów (m.in. „Anegdoty staropolskie”), a także cykliczne słuchowiska pt. „Spotkanie-niespodzianka”, poświęcone wybitnym kobietom (Bona Sforza, Izabela Czartoryska, Helena Pustowójtówna, Narcyza Żmichrowska i in.).
W 1970 r. zamieszkała w Warszawie i podjęła pracę w Naczelnej Redakcji Programów Oświatowych Polskiego radia, przygotowując przede wszystkim cykliczne audycje popularyzujące wiedzę humanistyczną z zakresu sztuki, etyki i kultur mniejszości narodowych (m. in. cykle „Sztuka wczoraj i dziś”, „W poszukiwaniu szczęścia”).
W latach 1983-88 przebywała na rencie, współpracując z radiem jako autorka słuchowisk i adaptacji (m.in. „Oblężenie Legnicy”, „Bibliofil-amator”, „Niebezpieczna narzeczona”, „Republikanka”). Do etatowej pracy radiowej powróciła w 1989 r. w redakcji Publicystyki Kulturalnej Programu II, gdzie prowadziła audycje kontaktowe „Rozmowy o demokracji” (na żywo), oraz liczne cykle audycji dokumentalno-literackich (m. in. „Z końcem wieku”, „Mity i utopie”). Po przejściu na emeryturę kontynuuje cykl „Nocne rozważania o życiu godziwym”.

Reklama

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Proszę wprowadź nazwisko