nie umiemy się spieszyć:
tak jakby nasz spokój
mógł się udzielić temu domowi
miastu i planecie
tak jakby nasz spokój
mógł się udzielić temu domowi
miastu i planecie
jakby świat miał się posrebrzyć
od naszej wewnętrznej pełni
– ta promienna ufność
że zasiane w nas prawdy
będą wzrastać wszędzie:
tak żywi niosą umarłym
wieczności światełka
albo człowiek oswaja ranną dziką bestię
wierząc
że ją ratuje
Reklama
