2014-10-10bb

„Nieudawana czułość Grynberga, szacunek dla wolności rozmówców, budująca się w tej relacji pokoleniowa wspólnota odczuwania, niejako poprzedzająca rozmowę, umożliwiły wyłonienie się opowieści o rodzicielstwie Ocalonych, które są pozbawione tanich mielizn społecznej, czy nawet etycznej presji. Grynberg pozwala wybrzmieć każdej z osobistych opowieści, i tej pogodnej i poprawnie uładzonej, i tej przepełnionej gorzkimi urazami i niegasnącym nigdy cierpieniem. Sensy rodzą się ze spotkania rozmaitych perspektyw, z interakcji patrzących sobie w oczy ludzi, których połączyło zaufanie, poczucie wspólnoty losu i… zapieczętowany w oczach smutek. U jednych ów smutek sprzymierza się z łagodną cierpliwością, u innych z sarkazmem, jeszcze u innych z ironią, gniewem. Tym, co łączy większość wypowiedzi, niezależnie od stopnia zranienia rozmówców i późniejszego uwikłania ich psychiki w myślenie o Zagładzie, jest poczucie osamotnienia, życia w świecie groźnym i pozbawionym opartych na naturalnej kontynuacji relacji międzyludzkich, zwłaszcza tych o charakterze krewniaczym. Ból z powodu braku rozgałęzionych, wielopokoleniowych rodzin staje się w drugiej generacji Ocalonych swego rodzaju znakiem niezaspokajalnej nostalgii za unicestwionym bezpowrotnie światem i podłożem resentymentów. […]” 
prof. Grażyna Szwat-Gyłybow

Mikołaj Grynberg (ur. 1966) – fotograf i pisarz, z wykształcenia psycholog. Prowadzi Pracownię Portretu w Związku Polskich Artystów Fotografików. Od lat zajmuje się problematyką Żydów w XX wieku. W całej swej twórczości przyjmuje szczególną perspektywę dialogu, koncentrując się na spotkaniu z innymi, otwarciu na ich osobiste przeżycia i historie, inicjując również wzajemne oddziaływania.

Bardzo proszę o przekazanie informacji wszystkim, którzy mogliby być zainteresowani.