Anna Zelenay – Przez telefon

Nie wezwę na pomoc wzroku ni gestu
Jesteśmy sami na pustyni dźwięków

Jakby nie było za oknem kolorów
jakby nie powiewały liście nad altaną

Wypływają słowa z ciemnej topieli
nagie oślizgłe wymyte z domysłów

Stoisz na tamtym brzegu i myślisz
jak by utopić mnie w niepamięci.
Dziwisz się gdy mówię że Cię kocham
Przecież to znaczy: jestem już zawczasu wdowa