Tom reportaży “Abchazja” Wojciecha Góreckiego zdobył Nagrodę im. Beaty Pawlak, przyznawaną najlepszym tekstom na temat innych kultur, religii i cywilizacji.
Wojciech Górecki, wytrawny znawca Kaukazu, napisał książkę o Abchazji, ale zarazem książkę o swoim poznawaniu Kaukazu, który obserwował przez 20 lat. “Abchazja jest tak mała, że niemal można objąć ją wzrokiem. Przemierzyć kilka razy w ciągu dnia. Ale żeby ją zgłębić, trzeba miesięcy, lat” – pisze Wojciech Górecki.
Wojciech Górecki, reporter związany w przeszłości z “Gazetą Wyborczą” i “Rzeczpospolitą”, obecnie analityk Ośrodka Badań Wschodnich, napisał wcześniej o Kaukazie dwie książki: “Planeta Kaukaz” (2002) i “Toast za przodków”(2011), nominowany do Nagrody Literackiej Nike i nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki. “Abchazją” zamyka, jak sam pisze, swój kaukaski tryptyk. Małe państewko, w którym był na przestrzeni dwu dekad siedem razy opisuje jako “próżnię, czarną dziurę. Białą plamę na mapie. Dzikie Pola współczesności”.
“To klasyczne dziennikarstwo bez reporterskich sztuczek, tradycyjny reportaż” – mówił o książce Roman Kurkiewicz podczas uroczystości wręczenia nagrody. Autor przez pryzmat swoich doświadczeń pokazuje, jak zmieniało się państwo, które poznał w momencie uzyskania przez nie niepodległości. Pierwsze spotkanie było trudne – młody reporter mieszkał w zrujnowanym sanatorium, gdzie grasowali złodzieje. Potem młode państwo musiało stoczyć wojnę o niepodległość z Gruzją, a Górecki opisał nie tylko same walki, ale też trudny czas budowy państwa. 20 lat później w Abchazji są już luksusowe hotele, gdzie i dziennikarz może zamieszkać, ale abchaskie państwo “chyli się ku upadkowi”, jak pisze Górecki, wchodząc w dwuznaczną zależność wobec potężnej Rosji.
