Dariusz Tomasz Lebioda
IMAGINACJA I ESCHATOLOGIA
Wyobraźnia poetycka Mickiewicza jest tworem autonomicznym, wyraźnie manifestującym swoją odmienność w stosunku do poprzedniej epoki i wcześniejszych imaginacyjnych peregrynacji. Jej zdumiewającą cechą jest kombinatoryczna wynalazczość, nieustające pulsowanie znaczeń i symboli. Autor Świtezianki należy do tych poetów, którzy stale szukają w sferze wyobrażeniowej czegoś nowego, stale pragną modyfikować język i kształt poetyckiego przedstawienia. To miedzy innymi dlatego Mickiewicz jest współtwórcą naszego języka narodowego, bardzo ważnym jego prawodawcą i innowatorem. jest też poeta fundamentem polskiej wyobraźni i fantazji – poprzez obrazy wielkich kosmicznych głębin, swobodnie wirujących w przestworzu galaktyk, a potem poprzez przedstawienia ciągnących się bez końca morskich dali, pustych stepów, śnieżnych pustkowi i lodowych gładzi wpłynął Mickiewicz na rozszerzenie i pogłębienie naszej imaginacji. Dopiero od jego wystąpienia polska poezja zaczyna zdecydowanie orbitować ku mitowi i niewyobrażalnym, symbolicznym opozycjom jakie zawsze charakteryzowały sztukę najwyższych lotów. Przyjrzyjmy się kilku poetyckim wynalazkom wyobraźniowym Mickiewicza na przykładzie pierwszego sonetu krymskiego Stepy Akermańskie.
