Bogdan Świecimski – * * *

Nasze muzy się starzeją
my też
A ich biodra
wciąż się kolebią
skrzydła furkocą
gotowe ponieść nas
w niegdysiejszy świat
Tylko tam gdzie
wysoko stało słońce
barwiły się kwiaty
i śpiewały ptaki
jest teraz jałowo
pusto i głucho
i coraz głębszy mrok

…